Geboortepsychologie geeft voor ons een antwoord op de oorsprong van gedrag. Wij willen zo graag verder kijken dan het gedrag. Een kind kan bijvoorbeeld hyperactief gedrag laten zien. Hij en zijn omgeving kunnen daar erg onder lijden. Misschien voldoet hij wel aan de criteria van ADHD, zoals deze in de DSM-V vermeld staan. Maar daarmee wordt het gedrag niet verklaard. En nu kan het best eens zijn dat er bij dit kind iets in de pre-, peri- of postnatale tijd heeft plaatsgevonden wat in verband staat met het drukke gedrag dat hij nu laat zien. Dan kan begrip en erkenning al een verandering teweegbrengen. Daarmee willen wij dus niet zeggen dat een diagnose van ADHD niet relevant is. Maar het gaat ons erom dat wij zo graag het kind en zijn hele verhaal willen zien. En oog wil hebben voor zijn behoeften die uit zijn verhaal naar voren komen.

​

Een geboorte kan voor een baby namelijk een overweldigende ervaring zijn. Het kan hem het gevoel van doodsangst geven. Bijvoorbeeld wanneer de geboorte niet wil vlotten of wanneer hij de navelstreng strak om zijn nek heeft zitten. Maar ook een (voor de moeder) vlot verlopen bevalling kan voor de baby overweldigend zijn.